Kisshomaru Ueshiba (27 juni 1921– 4 januari 1999) – was een zoon van de Morihei Ueshiba , oprichter van de Aikido en was een tweede Doshu, wat zich letterlijk vertaalt als een traditiebewaarder. Kisshomaru werd geboren in Ayabe, de prefectuur van Kyoto, als vierde kind van Morihei en Hatsu Ueshiba, maar alleen hij en zijn zus overleefden. Deed al Kendo en Kenjutsu voordat hij Aikido begon in 1937 met zijn vader. In 1942 trok O-Sensei zich terug in de Iwama Dojo en werd Kisshomaru aangesteld als hoofd van de Kobukan. De jonge Ueshiba studeerde destijds economie aan de Waseda University en studeerde af in 1946. Er was niet veel activiteit in de Dojo, aangezien de vechtsporten tijdens de oorlogstijd in Japan verboden waren en Hombu werd gebruikt als vluchtelingencentrum. Vanaf 1948 beoordeelde tweede Doshu de ontwikkeling van de organisatie en duwde de bouw van het Aikikai-hoofdkwartier op een plaats van de oude Kobukan. Kisshomaru Ueshiba moest een reguliere baan aannemen in het Osaka Shoji-bedrijf en gaf jarenlang 's ochtends en' s avonds les. Dit is hoe de huidige Hombu Dojo werd geboren op dezelfde plek als nu.

Er zijn veel mensen die Morihei Ueshiba verafgoden als "almachtig" of als een kami (een goddelijk wezen). Ik vind het prima, zolang het maar tot harde training inspireert. Maar zolang hij een mens is, kan hij niet almachtig zijn. Dus ik denk dat het belangrijkste in aikido is om je eigen individualiteit, of beter gezegd, betere individuele eigenschappen te cultiveren door je eigen aiki-training en inzicht te hebben in de inspanningen die de grondlegger heeft geleverd om het aiki-pad te construeren. Kisshomaru Ueshiba staat bekend om het organiseren van de krijgskunst gecreëerd door zijn vader. Hij is de reden achter de Aikido-namen en classificatie die we tegenwoordig gebruiken, een auteur van verschillende Aikido-boeken . Het is tijdens zijn tijd dat Aikido bekend werd in de wereld en Japanse kunst internationaal werd erkend. Voor die tweede werd Doshu meerdere keren onderscheiden door de Japanse regering, waaronder een laatste postuum. Zijn zoon Moriteru is nu een derde Doshu.

植芝吉祥丸（1921年6月27日-1999年1月4日） - 植芝盛平の息子で、日本初の「禅の道場」の創設者である。 合気道では二代目道主（伝統の守護者）を務めました。 吉祥丸は、京都府綾部市に植芝盛平・初夫妻の第4子として生まれたが、生き残ったのは自分と妹だけであった。剣道と剣術の練習をしたことがある。 1937年、父とともに合気道を始める。1942年、大先生は岩間道場に退き、吉祥丸が弘道館の館長に就任した。若き日の植芝は、当時学んでいた 1946年、早稲田大学経済学部卒業。戦時中の日本では武道が禁止されていたため、道場での活動はあまりなく、本部が使われていました を難民センターとした。1948年からは、二代目道主が組織の発展を見極め、旧弘教館の跡地に合気会本部を建設することを推し進めた。吉祥天 植芝は大阪の商社で定職につかなければならず、長い間、朝と夕方に教えていた。こうして、現在と同じ場所に、現在の本部道場が誕生した。

植芝盛平を「万能の人」「カミ」として偶像化する人は多い。ハードなトレーニングの刺激になれば、それでいいと思うんです。しかし、彼がいる限り 人間である以上、全知全能であるはずがない。ですから、合気道で一番大事なことは、自分の個性というか、より良い個性を自分の中で培っていくことだと思うんです。 合気の稽古に参加し、合気の道を構築した開祖の努力を理解すること。植芝吉祥丸は、武術を組織したことで知られています。 父親がつくった 彼は、私たちが今日使用する合気道の名前と分類の背後にある理由であり、いくつかの合気道の本の著者である。合気道は彼の時代から が世界に知られるようになり、日本の美術が国際的に認知されるようになった。そのため、道重は日本政府から何度も勲章を授与されており、最後の勲章は死後のものであった。彼の息子 森照は3人目の道産子となった。